الحمد لله و صلي الله و سلم و بارك علي رسول الله و علي آله وصحبه.
أما بعد:
در پاسخ به پرسش شما از خداوند طلب توفیق کرده و می گوییم:
سفر، از مواردی است که خداوند متعال آن را بعنوان یک عذر مشروع برای روزه نگرفتن تشریع کرده است زیرا خداوند می فرماید: (فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ) یعنی: (پس هر یک از شما-که در ماه رمضان بیمار یا مسافر- باشد ( به اندازه روزهایی که روزه نگرفته است) درروزهای دیگر روزه بگیرد )البقرة/١٨٤ و در آیه دیگر می فرماید: (وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۗ يُرِيد)يعني: (و هر فردی که بیمار یا در سفر باشد باید -به اندازه روزه هایی که روزه نگرفته است- در روزهای دیگر روزه بگیرد)البقرة/١٨٥ بنابراین تا وقتی که مسافر در سفر است جایز است تا روزه اش را باز کند؛
حال سؤال اینجاست: آیا برای مسافر بهتر است تا روزه های خود را به جا بیاورد یا اینکه بهتر است به رخصت شرعی عمل کند و روزه نگیرد؟
در پاسخ باید گفت: هر دو حالت در احادیث صحیح زیادی وارد شده اند و قول راجح در این خصوص این است که: اگر روزه گرفتن برای مسافر سخت و مشقت بار نباشد روزه گرفتن برای او بهتر و بافضلیت تر است و اگر برایش سخت باشد و یا بخواهد از رخصت الهی استفاده کند در این صورت روزه نگرفتن برای أو جایز است زیرا هنگامی که حمزة بن عمرو الأسلمي از رسول الله صلی الله عليه وسلم سؤال کرد : ( ای رسول خدا من بسیار سفر می کنم و توانایی گرفتن روزه را هم دارم آیا روزه بگیرم؟ رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: (هی رخصة ارخصها لعباده فمن أخذ بها فحسن و من لا فلاجناح عليه) يعنى: (-بازکردن روزه در سفر- اجازه ای از جانب خداوند به بندگانش است لذا فردی که به آن عمل کند- و روزه اش را در سفر باز کند- خوب است در غیر اینصورت- اگر در سفر روزه بگیرد- گناهی بر او نیست)این حدیث در صحیح مسلم و نسائي وارد شده است.
شیخ دکتر/خالد بن عبدالله المصلح
