حمد و سپاس از آن الله، آن یگانه پرودگار  جهانیان  است و درود و سلام می فرستم  بر پیامبرمان  محمد و خاندان  و اصحابش و بر همه کسانی  که تا روز قیامت از سنت ایشان  به شیوه  شایسته پیروی  کنند؛ اما بعد: بی تردید  انسان مؤمن همواره  مشتاق فرصت های کسب خیر و اوقات آمرزش  الهی و نزول رحمت او است و خداوند متعال به همین مطلب ترغیب  کرده  و فرموده است: (وسارعوا إلىٰ مغفرة من ربكم وجنة عرضها السماوات والأرض..)يعنى: ( بسوی آمرزش پروردگارتان و بهشتی که پهنای  آن به- حجم- آسمان  ها و زمین است بشتابید..)الحديد/٢١ و  ماه  رمضان از ماه هایی  است که أسباب آمرزش  گناهان به وفور در آن یافت می شوند و انواع الطاف  الهی از سوی پرودگاری  که در مقابل کار اندک  پاداش بیشتر می دهد  شامل حال بندگان می گردد؛ ماه رمضان ماهی است که مؤمنان اشتیاق حضور در آن را دارند زیرا  گناهان در آن ماه زدوده می شوند بطوریکه رسول الله  صلی  الله  عليه  وسلم  می فرماید: ( من صام رمضان  إيمانا  و احتسابا غفر له  ما تقدم  من ذنبه) يعنى: ( فردی که ماه رمضان را از روی ایمان  و امید پاداش  اخروی  روزه  بگیرد  گناهان  گذشته  اش مورد آمرزش قرار  می گیرد) این پاداش، مخصوص  عمل روزانه  ماه رمضان است و رسول  الله  صلى  الله  عليه  وسلم  می فرماید: ( من قام رمضان إيمانا  و احتسابا غفر له  ما تقدم  من ذنبه) يعنى: ( فردی که ماه رمضان را از روی ایمان و امید پاداش  اخروی- با ادای نماز تراویح- به پا دارد گناهان  گذشته  اش  بخشیده  می شود) و این هم پاداش عمل شبانه ماه رمضان می باشد اما به همین اندازه  بسنده  نکرده  و می فرماید: ( من قام ليلة  القدر  إيمانا  و احتسابا  غفر له ما تقدم  من ذنبه) يعنى: ( فردی که شب قدر را از روی ایمان  و امید کسب پاداش اخروی  زنده  نگه  دارد( به انواع  و  اقسام  عبادت ها در آن شب بپردازد) گناهان  گذشته  اش بخشیده می شود) و این هم پاداش یکی از شب های ماه رمضان می باشد؛ آری  بی تردید مؤمنان نسبت  به چنین أوقات مبارکى  اشتیاق  نشان می دهند  و اگر در فضیلت  روزه  تنها حدیث قدسی: ( الصوم  لي و أنا  أجزي به) یعنی: ( روزه  ویژه  من است و- آنقدر با فضیلت  است که- من پاداش آن را خواهم داد) وارد  می شد کفایت می کرد زیرا خداوند  متعال پاداش  هیچ عبادتی را همانند  پاداش روزه، بزرگ و با فضیلت بیان نکرده  است و همچنین آن را به خودش نسبت  داده  است. اگر به شما گفته شود: فلان چیز ویژه  پادشاه  است نتیجه  می گیرید  که آن چیز   دارای  ارزش و اعتبار بالایی می باشد  چه برسد به چیزی که پادشاه  پادشاهان، الله  سبحانه  وتعالى  آن را به خود نسبت داده  است. بدون شک ماه رمضان یکی از اوقات بسیار مبارک و از فرصت های ویژه تلقی  می شود و اگر تنها موارد ذکر شده در فضیلت آن وارد می شد بازهم  برای اشتیاق  مؤمنان جهت حضور در آن کفایت می کرد زیرا  الله، ذات بخشنده  ای است که به عمل اندک پاداش بیشتر عطا  می کند و از اینجا  متوجه  راز  گفته  معلی  بن الفضل رحمه  الله   می شویم  که می گفت: ( سلف صالح  شش ماه از خداوند  می خواستند  تا حضور در ماه رمضان را نصیب  آنها کند و شش  ماه دعاء  می کردند  تا خداوند  از آنها  قبول  کند) بنابراین آنها  در یک ارتباط  دائم و همیشگی با ماه رمضان بودند  چه هنگام استقبال و چه  هنگام ترک آن. شیخ  دکتر/ خالد بن عبدالله  المصلح خواطر حول شهر رمضان؛

حمد و سپاس از آن الله، آن یگانه پرودگار  جهانیان  است و درود و سلام می فرستم  بر پیامبرمان  محمد و خاندان  و اصحابش و بر همه کسانی  که تا روز قیامت از سنت ایشان  به شیوه  شایسته پیروی  کنند؛ اما بعد:
بی تردید  انسان مؤمن همواره  مشتاق فرصت های کسب خیر و اوقات آمرزش  الهی و نزول رحمت او است و خداوند متعال به همین مطلب ترغیب  کرده  و فرموده است: (وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ..)يعنى: ( بسوی آمرزش پروردگارتان و بهشتی که پهنای  آن به- حجم- آسمان  ها و زمین است بشتابید..)الحديد/٢١ و  ماه  رمضان از ماه هایی  است که أسباب آمرزش  گناهان به وفور در آن یافت می شوند و انواع الطاف  الهی از سوی پرودگاری  که در مقابل کار اندک  پاداش بیشتر می دهد  شامل حال بندگان می گردد؛
ماه رمضان ماهی است که مؤمنان اشتیاق حضور در آن را دارند زیرا  گناهان در آن ماه زدوده می شوند بطوریکه رسول الله  صلی  الله  عليه  وسلم  می فرماید: ( من صام رمضان  إيماناً  و احتسابا غفر له  ما تقدم  من ذنبه) يعنى: ( فردی که ماه رمضان را از روی ایمان  و امید پاداش  اخروی  روزه  بگیرد  گناهان  گذشته  اش مورد آمرزش قرار  می گیرد) این پاداش، مخصوص  عمل روزانه  ماه رمضان است و رسول  الله  صلى  الله  عليه  وسلم  می فرماید: ( من قام رمضان إيماناً  و احتسابا غفر له  ما تقدم  من ذنبه) يعنى: ( فردی که ماه رمضان را از روی ایمان و امید پاداش  اخروی- با ادای نماز تراویح- به پا دارد گناهان  گذشته  اش  بخشیده  می شود) و این هم پاداش عمل شبانه ماه رمضان می باشد اما به همین اندازه  بسنده  نکرده  و می فرماید: ( من قام ليلة  القدر  إيماناً  و احتسابا  غفر له ما تقدم  من ذنبه) يعنى: ( فردی که شب قدر را از روی ایمان  و امید کسب پاداش اخروی  زنده  نگه  دارد( به انواع  و  اقسام  عبادت ها در آن شب بپردازد) گناهان  گذشته  اش بخشیده می شود) و این هم پاداش یکی از شب های ماه رمضان می باشد؛
آری  بی تردید مؤمنان نسبت  به چنین أوقات مبارکى  اشتیاق  نشان می دهند  و اگر در فضیلت  روزه  تنها حدیث قدسی: ( الصوم  لي و أنا  أجزي به) یعنی: ( روزه  ویژه  من است و- آنقدر با فضیلت  است که- من پاداش آن را خواهم داد) وارد  می شد کفایت می کرد زیرا خداوند  متعال پاداش  هیچ عبادتی را همانند  پاداش روزه، بزرگ و با فضیلت بیان نکرده  است و همچنین آن را به خودش نسبت  داده  است.
اگر به شما گفته شود: فلان چیز ویژه  پادشاه  است نتیجه  می گیرید  که آن چیز   دارای  ارزش و اعتبار بالایی می باشد  چه برسد به چیزی که پادشاه  پادشاهان، الله  سبحانه  وتعالى  آن را به خود نسبت داده  است.
بدون شک ماه رمضان یکی از اوقات بسیار مبارک و از فرصت های ویژه تلقی  می شود و اگر تنها موارد ذکر شده در فضیلت آن وارد می شد بازهم  برای اشتیاق  مؤمنان جهت حضور در آن کفایت می کرد زیرا  الله، ذات بخشنده  ای است که به عمل اندک پاداش بیشتر عطا  می کند و از اینجا  متوجه  راز  گفته  معلی  بن الفضل رحمه  الله   می شویم  که می گفت: ( سلف صالح  شش ماه از خداوند  می خواستند  تا حضور در ماه رمضان را نصیب  آنها کند و شش  ماه دعاء  می کردند  تا خداوند  از آنها  قبول  کند)
بنابراین آنها  در یک ارتباط  دائم و همیشگی با ماه رمضان بودند  چه هنگام استقبال و چه  هنگام ترک آن.

شیخ  دکتر/ خالد بن عبدالله  المصلح
خواطر حول شهر رمضان؛