امام بخاری در صحیح خود از عبدالله بن عمر رضي الله عنهما روایت کرده است که رسول الله صلی الله عليه وسلم از قزع ( تراشیدن قسمتی از موی سر و باقی گذاشتن قسمت دیگر آن) نهی کرده است و ظاهر نهی بیانگر تحریم است.اما در کتاب های فقهی مذهب حنبلی و همچنین در " شرح الممتع" مشاهده می کنیم که " نهی" را بیانگر" کراهت" دانسته اند.دلیل آنکه نهی بیانگر کراهت است و حمل بر تحریم نمی شود چیست؟
النهي هل هو للكراهة أم التحريم؟