شیخ  الاسلام  ابن  تيمية  رحمه  الله  در کتاب  منهاج  السنة  النبوية  بدعت  و انحراف  خوارج  را از گمراهی و جهالت  شان معرفی  می کند و می فرماید: بدعت و انحراف خوارج از روی بی دینی  و  کفر  نبود بلکه  از روی  جهالت  و گمراهی  شان  در فهم  نصوص و معانی  قرآن  بود و سپس  در مورد  رافض  می  فرماید: ( اصل  و سرچشمه بدعت  و  انحراف رافض  از بی دینی  و کفر  آنها  نشأت  می  گیرد) حال  سؤال  اینجاست: مفهوم  سخن  شیخ  الاسلام  ابن  تيمية  رحمه  الله  که  می  فرماید: ( بدعت  و  انحراف  خوارج  از روی  بی  دینی  و کفر  نبود)  چیست؟منظور  از از الحاد  در اینجا  چیست  و مصادیق  بدعت  شان  چه  بود؟ و همچنین مفهوم  سخن  ایشان  در مورد  رافض  چیست  که  می  فرماید: ( اصل  و سرچشمه بدعت  و  انحراف رافض  از بی دینی  و کفر  آنها  نشأت  می  گیرد) معنی الحاد و کفر در اینجا  چیست  و  مصادیق  بدعت  شان  چه  بود؟آیا  منظور  ایشان  از الحاد  شرک  است که  آنها  با فریاد  خواندن  اهل  بیت  و توسل  به  آنها  مرتکب  می  شوند؟ بدعة الخوارج لم تكن عن زندقة و الإلحاد

الحمدلله  و صلی  الله  و سلم  و بارك  علي  رسول  الله  و علي  آله  و صحبه؛

اما  بعد:

باطلب  توفیق  از خداوند  به  پرسش  شما  پاسخ  داده  و می گوییم:

واژه"الحاد" از (اللحد) گرفته  شده  و به  معنی  میل  کردن  است  و در اصطلاح  مطلق  به  معنی: میل  کردن  از حق  بسوی  باطل  است  و معنی  سخن  شیخ  الاسلام  ابن  تیمیه  رحمه  الله  در مورد  خوارج  که  می  فرماید: (بدعت  و انحراف  شان  از روی  بی  دینی  و  کفر نبوده) این  است  که نیت آنها در اصل  میل  کردن  از حق و هدایت بسوی  باطل  نبوده  بلکه  طالب  حق  و  هدایت  بودند  اما-چون  نصوص  قرآن را با فهم  اشتباه  و دور  از تفسیر  سلف  صالح فهمیده  بودند- گمراه  شدند  و به حقیقت نائل  نشدند  و همانطور  که  از سیدنا  علی  رضی  الله  عنه  نقل  شده  است  هنگامی  که  از او سوال  شد  آیا  خوارج  کافر  هستند؟ پاسخ  داد: خیر  بلکه  آنها  از کفر  فرار  می کنند. یعنی: مبنای  حرکت  و تفکر  آنها  جز از روی  فرار  نمودن  از کفر و طلب  حق  و  حقیقت  نبود اما-چون  نصوص  قرآن  و  سنت  را از فهم  سلف  صالح  نگرفته  بودند  لذا-  به  حقیقت  نائل  نشدند.

معروف  ترین  شناسه  خوارج  غلو  نمودن آنها  در  تکفیر است و اینکه به نصوص تهدید  بیش  از نصوص مژده و وعده  های نیکو  می پردازند  و علمای  قدیم  و معاصر  در بیان  بدعت  ها  و گمراهی  های  شان سخن  گفته  اند.

و اما منظور از سخن  شیخ  الاسلام  ابن  تیمیه  رحمه  الله  در مورد  بدعت  و انحراف روافض (شیعه  ها)  که  می  فرماید: ( اصل  و سرچشمه بدعت  و  انحراف رافض  از بی دینی  و کفر  آنها  نشأت  می  گیرد) این  است  که  اغلب  اعتقادات  روافض  بر اساس  پیروی  از هوای  و هوس  و به  قصد  میل  نمودن  از حق  و حقیقت  به  بسوی  باطل  است.

روافض (شیعه  ها ) بدعت  های  بیشماری  در مذهب  خود  دارند  که  أهل  علم  با جزئیات  کامل آنها  را بیان  کرده  و به  شبهه  های  شان  پاسخ  داده  اند  که  خطرناک  ترین  بدعت  آنها  شرک  ورزیدن  به  خداوند  و معصوم  دانستن  دوازده  امام   (مزعوم  شان) و ناسزا  گفتن  به عموم  صحابه-رضی  الله  عنهم- و کافردانستن  و فاسق  دانستن  آنها  و اعتقاد  به  تحریف  قرآن  کریم  است.

شیخ  دکتر  خالد  المصلح