جناب شیخ خداوند شما را حفظ کند؛ وقتی فاطمه دختر قیس اذعان نمود: زنی که طلاق بائن داده شده است مشمول نفقه و سکونت در منزل شوهر نمی شود سیدنا عمر رضی الله فرمود: (آیه ای از قرآن را با سخن یک زن که معلوم نیست که حدیث را درست به یاد دارد یا فراموش کرده رد نمی کنیم) و بسیاری از معاصران از این روایت سوء استفاده مي کنند و آن را دلیلی در رد احادیث صحیح و حتی متواتر به کار می برند و چنین می پندارند که احادیث قبل از پذیرفته شدن باید ابتدا بر قرآن عرضه شود و به معنی و سازگار بودن آن با زمان توجه شود که این دیدگاه چه بسا باعث ضایع شدن بسیاری از سنت ها می شود و حتی برخی از آنها بنا بر قاعده مذکور احادیث ضعیف را قبول کرده و احادیث صحیح را رد می کنند لطفا در این باره توضیح دهید؛ الإحتجاج بقول عمر رضي الله عنه لرد الأحاديث الصحيحة؛

الحمدلله  و صلي  و سلم  و بارك  علي  رسول  الله  و علي  آله  وصحبه؛

أما  بعد:

در پاسخ  به  این  تشبیهات  نادرست  که  هدف  از آنها  بی ارزش  کردن  احکام  شریعت ای و رهاشدن  از آنها است  باید  گفت  که اولا  صحابه  رسول  الله  صلى  الله  عليه  وسلم  و سلف  صالح  امت  بیشتر از همه  به  احادیث  رسول  الله  صلى  الله  عليه  وسلم ارج  نهاده  و به  آن  عمل  می کردند  و این  راه  و منهج  آن  بزرگواران  بود  و مواردی  که  احیانا  در خلاف  این  اصل  نقل  شده  اند  بدون شک از مسائل  خاص بودند که در شرایط ویژه روی داده و با اجتهاد  آن  بزرگواران همراه  بوده  است  و نقل  چنین  حالت  های  باید  بعد  از ثابت  شدن  از آنها باشد.

برداشت  اشتباه  از نصوص  قرآن  و سنت  در زمان  صحابه  رضی  الله  عنهم  هم  بوده  است  تا  جاییکه  برخی  از  صحابه  رضی  الله  عنهم  در باره  اشکالات  و موارد  مبهم  از رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  سؤال  می کردند  و ایشان با پاسخ  کامل و شفابخش  شبهات  و ابهامات را برطرف  می کرد  و همانطور  که  می دانید  هرگاه  دو نص  باهم  تعارض  داشته  باشند به صورتی که نتوان  آنها  را بایکدیگر  جمع  کرد  و ناسخ  و منسوخ  شان  را تشخیص  داد  در  این  حالت  به  مرحله ی  ترجیح (برتر  دانستن) سوق داده  می شود  و این  کاری  بود  که  سیدنا  عمر  رضی  الله  عنه  در این  مسأله انجام  داده  است و امام  احمد  رحمه  الله  روایت مذکور را منکر و ضعیف  دانسته  است و آنچه  که  در این  اثر  از عمر  رضی  الله  عنه  وارد  شده  است- لفظ  مذکور  در سوال  نیست بلکه- طبق روایت امام احمد آمده  است: (لانجيز  في  ديننا  قول  امراة) يعني: (ترجيح دادن سخن  زنی  را- درمقابل نصوص- دین  مان  جايز  نمي دانيم) اما  به  طور  كلي  عملکرد  کسانی  که  قلب  های  شان  آلوده  به  نفاق  است  را نباید  یا عملکرد  صحابه  رضی  الله  عنهم  که ایمان  در قلب  های  شان  نفوذ  کرده  بود  و هدایت یافته  بودند  را باهم  مقایسه  کرد  زیرا  خداوند  می  فرماید: (فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ)يعنى: ( اما  افرادی  که  در قلب  های  شان  انحراف  است  از -نصوص-متشابه  پیروی  می کنند)آل  عمران/۷

 پرودگارا هدایت و راه  صحیح  را به  ما نشان  ده  و ما را از شر و گزند نفس  های  مان  مصون  دار.

شیخ  دکتر/خالد  بن  عبدالله  المصلح