الحمد لله و صلي الله و سلم و بارك علي رسول الله و علي آله وصحبه.
أما بعد:
در پاسخ به پرسش شما از خداوند طلب توفیق کرده و می گوییم:
به طور کلی گناه کردن به صورت علنی و بازگو کردن آن نزد مردم از بزرگ ترین و سنگین ترین گناهان می باشد زیرا در صحیح بخاری و مسلم از ابوهریره رضی الله عنه روایت است، رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: ( كل أمتي معافي) يعني: ( همه امت من(آنهایی که شرک نمی ورزند) امید است مورد آمرزش قرار بگیرند - و در دنیا و آخرت از نتایج ناگوار گناه و خطرات آنها در امان بمانند-)، (إلا المجاهرین)یعنی: (مگر افرادی که آشکارا گناه می کنند و آن را برای سایر مردم بازگو می کنند) و رسول الله صلى الله عليه وسلم در شرح "مجاهرین" می فرماید: ( وإن من المجاهرة أن یعمل الرجل باللیل عملا، ثم یصبح و قد ستره الله علیه، فیقول : یا فلان عملت البارحة کذا و کذا و قد بات یستره ربه و یصبح یکشف سترالله علیه)یعنی: ( از مصادیق مجاهره این است که، فردی شب مرتکب گناهی می شود و خداوند تا صبح گناهش را می پوشاند اما او روز بعد می گوید: فلانی، من دیشب فلان گناه و فلان گناه را انجام دادم! و این درحالی است که خداوند گناه او را پوشانده بود اما خود او پرده ای را که خداوند بر گناهش کشیده بود را میدرد) به طور مثال شخصی گناهان خود را برای مردم بازگو می کند و می گوید: مرتکب زنا یا سرقت شده است و این درحالی است که خداوند متعال عیب و گناه او را بر مردم پوشانده بود؛ ارتکاب چنین عملی بیانگر ضعف ایمان است و نشان دهنده آن می باشد که در قلب چنین انسانی ترس از خداوند و شرم از بندگان وجود ندارد زیرا اگر در قلبش شرم و حیاء و إيمان مى بود هرگز گناهان خود را بعد از پوشانده شدن بازگو نمی کرد.
حال سؤال اینجا است که اگر چنین شخصی به حج برود یا در روز عرفه روزه بگیرد آیا گناهانش مورد آمرزش قرار می گیرند یا خیر؟ برخی از اهل علم می گویند: "اعمال صالح مذکور موجب آمرزیده شدن گناهان کبیره ای که انسان برارتکاب آنها پافشاری می کند نمی شوند از اینرو فردی که بر گناهان خود پافشاری می کند و بر آنها مداومت می نماید حتی اگر گناهان گذشته اش بخشیده شوند اما به سبب بازگو کردن گناهان و استمرار بر آنها در معرض تهدید مجازات الهی قرار دارد.اما اگر انسان یک مرتبه مرتکب تجاهر به گناه (ارتکاب علنی گناه و یا بازگوکردن آن) شود و سپس مورد پند و موعظه قرار بگیرد و از کرده اش پشیمان گردد در ضمن آیه زیر می گنجد که خداوند می فرماید:
(قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ)یعنی: (-ای پیامبر از سوی من به بندگانم بگو:-ای بندگان من که( با ارتکاب بیش از حد گناهان) بر خود اسراف کرده آید از رحمت الله نا امید نگردید بدون شک الله همه گناهان را می آمرزد چرا که او قطعا بسیار آمرزنده و مهربان است)الزمر/۵۳
آری؛ الله، آن ذات پاک و منزهی است که گناهان را هر اندازه که بزرگ باشند در دریای مغفرتش ناپدید و در برابر آمرزش و رحمتش متلاشی می کند لذا هیچ احدی نباید از رحمت خداوند ناامید بشود حتی اگر مدتی تجاهربه گناه کرده باشد بازهم دروازه توبه به رویش باز است و خداوند توبه پذیر است و توبه کنندگان و پاکان را دوست می دارد.
شیخ دکتر/خالد بن عبدالله المصلح
