جمهور ( اکثریت ) أهل علم اعم از فقهای چهار مذهب و سایر فقهاء قائل بر اینند که آوردن نیت برای روزه های رمضان در هر شب واجب است و دلیل شان حدیث صحیحی است که رسول الله صلی الله عليه وسلم در آن می فرماید: ( إنما الأعمال بالنيات) يعني: (ارزش و اعتبار اعمال به نیت - فاعل آنها- بستگی دارد) و نیز به نصوص دیگری استناد می کنند و یکی از دلایل شان این است که هر روز از رمضان یک عبادت مستقل محسوب می شود.
طبق نظر امام مالک رحمه الله هرگاه ماه رمضان داخل شود و روزه دار در ابتدای ماه نیت کند که همه ماه را روزه خواهد گرفت دیگر نیازی به نیت مجدد در هر روز نیست و همان نیت سابق او را کفایت می کند مگر آنکه به سبب عذر یا بدون عذر روزه اش را قطع کند؛
مثال حالت عذر: خانمی که در حالت عادت ماهیانه است روزه اش را به سبب قاعدگی قطع میکند و یا مسافر به سبب مسافرت و بیمار به سبب بیماری اش روزه اش را قطع می کند که در این حالات هرگاه روزه دار قصد از سرگرفتن روزه های خود را داشته باشد باید دوباره نیت کند اما فردی که روزه اش را قطع نمی کند و به طور مداوم روزه می گیرد نیتی که در ابتدای ماه آورده است برای او کفایت می کند و این رأی، نزدیک ترین قول به حقیقت است.
نیت یک عمل قلبی است و نیازی به تلفظ کردن آن نمی باشد لذا نیت بسیار سهل و آسان است و نیاز به وسواسی که برخی از مردم به آن مبتلا هستند و میگویند: چگونه نیت کنم؟ و آیا نیت کردم؟ ندارد. بنابراین فردی که - قبل از طلوع آفتاب- مقداری آب با هدف تقویت شدن برای روزه می آشامد این عمل برای او نیت محسوب می شود.
شیخ دکتر/خالد بن عبدالله المصلح
