الحمد لله و صلي الله و سلم و بارك علي رسول الله و علي آله وصحبه.
أما بعد:
در پاسخ به پرسش شما از خداوند طلب توفیق کرده و می گوییم:
انسان مؤمن بایستی بر رعایت حد و حدود و حرمت های دین خود اهتمام بورزد و نباید در انجام چنین کارهایی که تهدید و بازخواست الهی به دنبال دارد شتاب بورزد؛
حکم نزدیکی زناشویی در روز رمضان قبل از سفر نیازمند پاسخ به این سؤال است که آیا رخصت الهی در خصوص روزه شامل فردی که نیت مسافرت دارد و هنوز شروع به سفر نکرده است هم می شود؟
اکثریت قریب به اتفاق اهل علم رخصت های الهی در خصوص روزه را تنها زمانی برای مسافر جایز می دانند که وی سفر خو را شروع کرده باشد و حتی برخی از اهل علم مانند: فقهای مذهب شافعی و مالکی می گویند: اگر فردی در شهر اقامت خود روزه را شروع کند و سپس در وسط روز به مسافرت برود بایستی روزه آن روز را کامل به جا بیاورد اما این دیدگاه برخلاف قول راجح در این مسأله می باشد.
أما در خصوص این سؤال باید گفت: اگر عملکرد مذکور را بر این اساس انجام داده اند که می پنداشتند بازکردن روزه برای فردی که قصد سفر دارد جایز است در این حالت کفاره ای بر آنها واجب نمی شود و تنها قضای آن یک روز برای شان واجب می گردد اما قبل از اقدام به چنین مواردی بایستی نسبت به حکم آن کسب آگاهی کنند.
اما اگر در جواز آن شک و ترید داشته باشند و یا بگویند: بعد از انجام نزدیکی به حکم آن نگاه می کنیم در این صورت هر دوی آنها گناه کار هستند و هر دو مشمول کفاره نزدیکی می شوند که عبارت است از: آزاد کردن یک برده، اگر نتوانستند بایستی دو ماه پیاپی روزه بگیرند و اگر نتوانستند بایستی به شصت مستمند غذا بدهند.
شیخ دکتر/خالدبن عبدالله المصلح
